Daydreams

Ik was achttien en had net mijn eerste vriendinnetje. Ze speelde piano en deed dat heel mooi.  Vaak droomde ik weg op de prachtige klanken die ze voorbracht op de witte en zwarte toetsen. Met haar spel toverde ze soms kippenvel op mijn armen of tranen in mijn ogen. Op dat moment wist ik: ooit wil ik zelf piano leren spelen.

Weken gaan voorbij. Maanden. Jaren. Maar meer dan twintig jaar later komt het ervan. Eindelijk!  Het is 2018 als ik vol goede moed achter de elektrische piano plaatsneem in een kamertje bij Alétho. Verwachtingsvol kijk ik Dieke aan, de vrijwilliger die mij vanaf vandaag elke week les gaat geven. Maar ik ben ook een beetje gespannen. Mijn oksels voelen een beetje nat en ook de binnenkant van mijn handen houden het niet helemaal droog… Kan ik dit wel? Is het niet veel te ingewikkeld? Ben ik niet te oud? Ik kan nog geen noot lezen en ik heb nog nooit gespeeld.

Dat maakt Dieke niet uit. Rustig begint ze de basis uit te leggen. We beginnen met de centrale C, de toets in het midden van de piano. Die speel ik met mijn rechterduim. De D speel ik met mijn wijsvinger, de E met mijn middelvinger. En zo gaat het verder. Dieke legt uit hoe een notenbalk werkt. En wat de relatie is tussen de notenbalk op papier en de toetsen van de piano. Fantastisch! Ik leer dingen die ik altijd al wilde weten en het is helemaal niet ingewikkeld.

Maar het blijft niet simpel. Want je speelt niet alleen met je rechterhand, maar ook met links. Omdat ik rechtshandig ben is dat al een stuk moeilijker. Het lijkt een beetje op een bal trappen met je linkervoet. Toen ik begon met voetballen speelde ik alleen met mijn rechtervoet. Op een bepaald moment begon ik thuis te oefenen met links. Met dit ‘chocoladebeen’ speelde ik ballen tegen de muur. Urenlang. Dagenlang. Eerst voelde ook dit heel onnatuurlijk. Het zag er ook niet uit. Maar langzamerhand kreeg ik het goede gevoel in mijn linkerbeen. Na lang oefenen krijg ik dat gevoel in mijn linkerhand op de piano. Het is gewoon geworden.

Met links spelen is al lastig, maar met links en rechts tegelijk is een uitdaging! In het begin gaat het heel vaak fout, maar ook hier helpt het om elke dag even te oefenen. Dieke helpt me er geduldig bij: ‘Eerst oefenen met je rechterhand, daarna met je linkerhand, en als je het onder de knie hebt speel je rechts en links samen.’ Om thuis te kunnen oefenen heb ik een elektrische piano op Marktplaats gekocht. Ik speel hier praktisch elke dag op, omdat ik er veel plezier in heb en het steeds beter lukt.

In het begin zijn de liedjes simpel. Kinderliedjes, slaapliedjes en een lied over een boer en kippen komen voorbij. Leuk hoor, maar ik wil meer. En ik krijg meer. Een ander boek leert me wat meer bekende en moderne liedjes. Dieke heeft ook een boek met muziek die je samen kunt spelen. Dan zitten we naast elkaar achter dezelfde piano en spelen we samen ‘door elkaar heen.’ De eerste keer voelt dat heel ongemakkelijk en ontaardt ons duet in een kleine muzikale ramp. Maar we geven niet op en na wat oefenen klinken onze noten in prachtige harmonie door de gangen van Alétho. De muziekstukken worden steeds mooier. Vanuit de boeken Daydreams van Daniel Hellbach speel ik stemmige melancholische muziek. Soms leer ik mezelf een stuk aan. Zoals de muziek van een Ronald McDonald-reclame die ik heel mooi vind. Of het nummer October van U2. 

Naast de wekelijkse les bij Alétho ben ik elders ook privélessen gaan nemen. Nu leer ik nog sneller en meer. Kort geleden heb ik een echte piano gekocht. Een oud en goedkoop ding, maar de jaren lijken het instrument alleen maar te hebben gerijpt. Er komt een mooi vol geluid uit. Dat vinden de buren gelukkig ook. Geregeld zeggen ze dat ze met veel plezier luisteren naar mijn spel. Een beter compliment kan ik me niet wensen.

Het begon allemaal met Dieke bij Alétho. Het is prettig om les van haar te krijgen. Ze kan zelf heel mooi spelen, maar ze weet ook hoe ze de kunst van het spelen simpel kan uitleggen aan anderen. Ze is geduldig en ze heeft humor. Ze pept me op als ik denk dat ik het niet kan en zet de puntjes op de i als ik wat slordig ben. Ook andere deelnemers van Alétho krijgen les van haar. Ik hoor ze elke keer een beetje beter worden. Net als ik. Maar ik wil meer. Ik wil nog beter leren spelen. Mijn droom is uitgekomen. Ik kan nu pianospelen. Misschien dromen anderen nu even weg op de klanken van mijn spel, net zoals ik dat ooit deed bij mijn vriendin.

September 2020 Albert